تنظیم در مقایسه با مجموعه در مبلمان عتیقه

تفاوت در این قطعات با نام های مشابه چیست؟

جهان عتیقه ای مبلمان با اصطلاحات و عباراتی شبیه به نظر می رسد، اما در واقع به چیزهای مختلف اشاره دارد. به طور دوره ای ما یک جفت این صدای بلند را بررسی می کنیم و به شما توضیحات مختصر از آنچه که آنها دارند، چگونه آنها متفاوت هستند و چگونه آنها را اشتباه می گیریم.

گرچه اصطلاحات و اصطلاحات مبلمان اغلب به صورت تعویض استفاده می شود - در حقیقت، به نظر می رسد یک اشتباه از دیگران است - این نام ها به دو نوع متفاوتی از صندلی های عتیقه اشاره دارد. بیایید نگاهی بیندازیم که تفاوت بین حل و فصل چیست.

چه شرایطی به عنوان یک توافق بدست می آید

یک قطعه بسیار قدیمی از مبلمان، در اواخر قرون وسطی، در اروپای شرقی، به عنوان یک تنوع راحت تر از یک نیمکت چوبی ساده، در اروپا شکل گرفت.

نه (طبق استانداردهای امروز) این بسیار راحت بود، مشتمل بر اینکه از قد بلند، راست و عقب، گاهی اوقات مخلوط، و دست و یا پانل. با این حال، در طول زمستان پشتیبانی مستقیم از پشت و سلاح متقاضیان همراه با پناهگاه از گرمای مستقیم شومینه و یا پیش نویس ها پشتیبانی می کرد. پتو و بالش اغلب کمی صندلی را نیز نرم می کند.

به عنوان یک قطعه مداوم و مداوم مبلمان (در مقابل نیمکت قابل حمل یا مدفوع)، قادر به جمع آوری حداقل دو نفر، حل و فصل در واقع نشان دهنده ثبات و ثروت در یک خانواده است. آن را ادامه داد تا از طریق 1600s - تا زمانی که نوع دیگری از صندلی شروع به جایگزینی آن ادامه داد. تنظیمات را وارد کنید

قرار دادن در یک محل

اگر چه نمونه های اولیه از سال 1620 شروع شد، شروع به رشد واقعا در سراسر قرن 18th (بر اساس فرهنگ لغت کالج وبستر، کلمه در ابتدا در سال 1716 استفاده می شود). اساسا، آنها شامل یک صندلی بود - بازو بازو fauteuil ، خود به خود نوع جدیدی از مبلمان - به طول در طول به جا دو یا بیشتر sitters.

در واقع، بسیاری از پیشگامان اولیه به دو صندلی همپوشانی متصل هستند: عقبهای جداگانه با صندلی مشترک و چندین پا.

درست همانطور که ساحل راحت تر از نیمکت بود، صندلی راحت تر از محل سکونت نشسته بود. یکی از ویژگی های کلیدی در این راحتی این است که بسیاری از طراحان داخلی روی صندلی، پشت و سلاح های خود را براق کرده اند.

یکی دیگر از ویژگی های آرامش بخش، منحنی ملایم به پشت است، به دنبال شکل ستون فقرات، در برخی از تنظیمات یافت شده است.

همانطور که قرن هجدهم پیشرفت کرد، روحانیت در قالب های مختلفی شکل گرفت. بعضی از آنها صندلی های همپوشانی را نگه داشتند و به عنوان صندلی های پشت صندلی شناخته می شدند . دیگران، با این حال، طولانی تک تک قطعه ای که امروزه با نیمکتهایشان همراه است، توسعه داده است. بعضی از آنها بسیار تزیین شده بودند، در ابریشم یا پرده بافته شده بودند. چند نفر، برعکس، کاملا ساده بودند - مثل Windsor Setting ، تغییرات آمریکایی در صندلی Windsor، با صندلی کشف شده و اسپیندل پشت.

اصطلاح settee به طور کلی در مورد هر نوع صندلی ساخته شده برای دو، سه یا حتی چهار بود . آنچه که همه اشتراکهای پنهانی کشف شده اند پاهای نسبتا بلند است؛ طرف باز سلاح نازک؛ و یک حس کلی از سبک و ظرافت - به ویژه در مقایسه با مبل های پلاستیکی، صندلی های پیشانی که به تدریج آنها را در قرن 19 به سر می برند.

به گفته مبلمان آمریکایی: 1620 تا کنون ، توسط جاناتان فیربنکس و الیزابت بیدول بیتس، به نظر می رسید که واژه "مبل" و "صندلی" برای مدت کوتاهی مورد استفاده قرار گرفتند "غیر قابل تشخیص". به تدریج، "settee" به معنی یک بخش رسمی تر از مبلمان (همانطور که، می گویند، تولید مثل Louis XVI settee). در حالی که تا حدودی دائمی است، اصطلاح هنوز هم در حال استفاده است امروزه، معمولا در مورد یک لایه دوشاخه ای که روی پاهای در معرض قرار می گیرد استفاده می شود.

استقرار یکبار دیگر

پس از رسیدن صحنه، ساکنان به طور کامل محو نشدند. آن را ادامه داد، اما عمدتا به عنوان یک قطعه مبلمان روستایی و یا محلی. محل سکونت در ایالات متحده استعماری و فدرال بود، اغلب با فضای ذخیره سازی زیر صندلی و یا حتی در پشت پانل. در اواخر قرن نوزدهم، شهرک سازی، به عنوان بخشی از تحسین خود برای صنایع دستی و صنایع دستی قرون وسطایی، بازنگری داشت که توسط طراحان مبلمان و هنر و صنایع دستی مورد توجه قرار گرفت.