آیا شما جواهرات غمگین ویکتوریا را دارید؟

سیاه آن را به خوبی قطعات قطعه را نمی سازد

مثل جواهرات کار مو ، یک تصور غلط رایج وجود دارد که جواهرات ویکتوریا از مواد سیاه همیشه توسط کسانی که در عزاداری پوشیدند. این شامل قطعات ساخته شده از جت، ولکانیت، گوتاپرکا و بلوط خمپاره است.

در حالی که درست است که بسیاری از قطعات این نوع طلا و جواهر برای عزاداری بود، نه همه دکوراسیون سیاه برای این منظور طراحی شده بود. پس چطور میتونید این تفاوت رو بگید؟ این اغلب در نمادگرایی یا عدم وجود آن در داخل قطعه است.

شناسایی طلا و جواهر سیاه و سفید

اولین جواهرات نوعی عزاداری Memento Mori بود . این اشیا بیشتر به صورت آشکارا با نمادهای مرگ همراه بودند که شامل جمجمه، اسکلت و حتی تابوت بود. با این وجود پیامی که در این قطعهها وجود دارد، مضر نیست. آنها به معنای مرگ بودند و به زندگی عادلانه زندگی می کردند. این موارد پیش از طلا و جواهر معمولا به عنوان جواهرات عزاداری توسط جمع کنندگان امروز شناخته شده است.

هنگام تماشای جواهرات قدیس واقعی در اواخر دهه 1700 در طول دهه 1800، قطعاتی که شامل "حافظه" کتیبه ای در نقاشی یا حکاکی شده در پشت بودند، به وضوح برای پوشیدن عزاداری طراحی شده بود. بسیاری از قطعات شخصیت بیشتری نداشتند، زیرا وقت کمی برای سفارشی سازی سفارشی ساخته شد، زمانی که عزاداری بلافاصله پس از مرگ غیرمنتظره یکی از عزیزان آغاز شد. اقلام عمومی در مغازه های متخصص در لباس برای بیوه خریداری شده است. قطعات عزاداری نیز به خانواده ها منتقل شده و دوباره و دوباره بارور می شوند و بسیاری از آنها را کمتر مطلوب می سازند.

با این حال، برای کمک به شناسایی بیشتر آنها، سمبل هایی برای جستجوی جواهرات عزاداری وجود دارد. اسپری های بلوط، به خصوص کسانی که دارای یک فنجان بلوط خالص هستند، به برخی از قطعات عزاداری رسیدگی می شود. گلهایی مانند لیلی دره، که نشان دهنده پیوند مجدد عزیزان عزیزشان بودند، نیز محبوب بودند.

فراموش نکنید که یک ارتباط واضحتری نیز در جواهرات برای جلبکها به کار میرفت و صحنههای بیداری گریه میکرد.

صلیب ها عبارات معمول عزاداری بودند و اغلب به عنوان آویز در مواد مختلف سیاه پوشیده می شوند. لنگرانی که نشان دهنده امید و اورانیوم تشییع جنازه بودند نیز جای خود را در جواهرات برای مورچه ها داشتند.

طلا و جواهر که در اولین شكاركار، اولین ماهها پس از مرگ یک دوست داشتنی بود، به رنگ سیاه و سفید مات بود كه توسط افرادی كه به دنبال این وسایل هستند، به عنوان "مرده سیاه" شناخته می شدند. اکثر این قطعات در زمان عزاداری پوشیده شده بودند، تا چه حد بستگی به نزدیکان مرحوم داشتند، و بر اساس سنت های عزاداری نقوش و تزئینات خواهند داشت.

به یاد داشته باشید که مواد سفید، به خصوص عاج، در قطعات اولیه مویی به عنوان نماد بی گناهی استفاده شده اند، بنابراین تمام طلا و جواهر این طبیعت سیاه و سفید نیست. به گفته مورخ هیدن پترس، وبسایت Art of Souring (www.artofmourning.com)، این موضوع مخصوصا در هنگام یادبود یک کودک یا یک زن جوان مطرح شد. علاوه بر این، مروارید دانه ای در بسیاری از قطعات عزاداری بدون در نظر گرفتن سن یادبود، اشک را نشان می دهد. اما، آنها نیز نماد زیبایی بودند و در جواهرات عروسی استفاده می شدند، بنابراین بررسی اقلام نزدیک به سرنخ های مربوطه بیشتر خواهد شد قطعه عزاداری را تایید می کند.

وقتی جواهرات غمگین نیستند

بسیاری از گردآورندگان و نمایندگی ها متوجه نمی شوند که جواهرات سیاه در اواسط تا اواخر دهه 1800 به طور مداوم به عنوان یک مد معرفی شدند. بنابراین، در حالی که جواهرات عزاداری برای اعطای یک قانون رفتار، دیگر جواهرات سیاه و سفید به سادگی در سبک در آن زمان بود.

یک نشریه انگلیسی به نام The Queen در سال 1870 به اشتراک گذاشت که جواهرات جت "برای واکشی" و "زیورآلات اجتماعی" بسیار جالب بود. این مقاله پیشنهاد می شود که جت های گرانقیمت فرانسوی که عمدتا قرمز یا شیشه سیاه و سفید هستند، همراه با جت به طور طبیعی استخراج شده است که از نظر کربن ساخته شده است.

همچنین به یاد داشته باشید که جواهرات سوغات ساخته شده از جت در Whitby انگلستان فروخته شد، جایی که مواد برداشت شده بود بنابراین هر قطعه ای با نام حک شده در داخل در واقع به یاد خاطره ای از یکی از عزیزان پوشیده شده بود.

به نظر می رسد قطعات جت جالبی که بدون استفاده از حکاکی در نقاشی، عناصر تزئینی مرتبط یا کتیبه های یادبود به نظر نمی رسند.

یکی دیگر از چیزهایی که باید در هنگام خرید قطعات قدیس در ذهن داشته باشید این است که جواهرات سیاه و سفید باکالیتی، به ویژه گردنبند کایا در زنجیرهای سلولوئیدی، بعضی اوقات به عنوان جواهرات غمگین نامناسب تعریف می شوند. طلا و جواهرات باکلیتی از این طبیعت که در حدود 1930 ساخته شده بود، به عنوان احیا ویکتوریایی طبقه بندی شده و به ندرت توسط خدایانی که از اواخر دهه 1900 فرار می کردند استفاده می شد.