برنامه ریزی گذرگاه ها

راهپیمایی گذرا اجازه می دهد تا قطارها به یکدیگر متصل شوند. به عنوان راه آهن واقعی، به سادگی اضافه کردن آهنگ ها لزوما عملکرد عملیات قطار مدل ما را بهبود نمی بخشد. قرار دادن مسیرهای مناسب اندازه در مکان های مناسب کلید عملیات بهتر است.

هنگامی که ما شروع به اضافه کردن قطار بیشتر به راه آهن ما، مانند نمونه اولیه ما نیاز به اضافه کردن راهپیمایی عبور، دو خط اصلی خطوط ما، و / یا راه آهن را به بلوک تقسیم کنید.

این که آیا شما از این بلوک ها برای کنترل قطارها با سیم کشی معمول استفاده می کنید یا از نمونه هایی مانند سیگنالینگ با DCC استفاده می کنید، طول بلوک ها بخشی کلیدی از برنامه ریزی طرح شما می شود.

راهپيمايندگان مدل اغلب وقتي که تايپ مي کنند يا مسدود شده اند مجبور مي شوند. بار دیگر، ما در مورد آن به اندازه کافی فکر نمی کنیم و همه چیز به همان اندازه برنامه ریزی شده کار نمی کند. پس طول مناسب چیست؟ خب مطمئنا پاسخ درستی به این موضوع وجود ندارد.

طول

مقدار اول برای طول بلوک های شما طول قطار های شما خواهد بود. یا راه دیگری در اطراف آن است؟ در واقع، احتمالا کمی از هر دو است.

طول قطار شما نیز باید نسبت به طول یخچال ها، مسیرهای ایستادن و غیره متعادل باشد. شما نمی خواهید قطارهای بیش از حد زیادی را از طول متصل کردن به سمت پایین خود ببرید، و شما باید طول مدت پیاده روی با هر دو اندازه قطار و طرح شما.

بهترین روش تعیین بهترین سایدینگ یا طول بلوک این است که با چند قطار معمولی تست کنید. از آنجایی که طول ماشین ها با دوره بسیار متفاوت است و از آنجا که طرح بندی و ترجیحات هر فرد منحصر به فرد است، معادله ساده ای وجود ندارد که در اینجا قرار گیرد. چند روش پیش نمونه ای وجود دارد که ممکن است بخواهید در نظر بگیرید.

  1. توقف فاصله و جدا کردن قطار. بسیار قابل تصور است که یک قطار ممکن است قادر به توقف کامل و امن در فاصله کمتر از یا برابر با طول خود باشد. این برای هر دو قطار مسافربری نسبتا کوتاه اما سریع، و قطارهای حمل و نقل طولانی و سنگین نیز صادق است. بنابراین، اکثر بلوک های اصلی، سرعت و فاصله توقف را به طول بلوک نشان می دهند. این ممکن است طولانی تر از قطارهایی باشد که وارد آن می شوند. این کمتر از یک عامل در قطارهای مدل ما است که قوانین فیزیک آن کاهش یافته است. اما فقط به این دلیل که ما می توانیم بر روی ترمز حرکت کنیم، به این معنی نیست که ما باید مجبور باشیم.
  2. ذخیره سازی قطار برای جاده ها و بلوک هایی که قطارها ممکن است پارک شوند، مانند زمانی که منتظر ورود به حیاط یا عبور از راه آهن در خط اصلی، طول قطار از سرعت سرعت بیشتری برخوردار می شود. قطارها (امیدوارم) قبل از ورود به سواری که انتظار می رود متوقف شوند، کاهش یافته است. در حال حاضر داشتن اتاق کافی برای اکثر قطارهایی که صبر می کنند، اولویت بزرگتری می شود.
  3. بلوک های کوتاه اتصالات و دیگر بخش های راه آهن که انتظار می رود قطار ها متوقف نشوند و یا نگهداری شوند ممکن است تا زمانی که نیاز به شناسایی و حفاظت از حرکات قطار در آن فضا باشد.

اداره قطارهای طولانی در بلوک های کوتاه

هیچ قاعده ای وجود ندارد که هر قطار باید در هر سایدنی قرار گیرد.

مطمئنا چنین چیزی در نمونه اولیه وجود ندارد. در حالی که ما سعی می کنیم پیش بینی کنیم که قطار متداول ما طولانی ترین است، احتمالا یک یا دو مکان وجود دارد که در آن سواری تنها باید چند خودروی کوتاه از این تعداد باشد. همچنین ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که یک قطار تنها با چند اتومبیل اضافی یک حیاط را ترک کند.

در مواردی مانند این، شما فقط باید کمی با عملکردهای خلاقیت بیشتری کسب کنید. اگر دو قطار طولانی باید در یک سایدینگ کوتاه ملاقات کنند، ممکن است مجبور شوید آنچه انجام می دهید، راه آهن ها را "شاهد" می نامید. در اینجا دو قطار تقسیم می شوند و خدمه باید با یکدیگر همکاری کنند تا یکدیگر را درهم بشکنند.

یک گزینه عملی تر این است که به سادگی سعی کنید چنین ملاقات در ترمینال های دیگر ترتیب دهید. این جایی است که عملیات نمونه اولیه بسیار جالب تر می شود. یک قطار ممکن است در یک حیاط چندان طول بکشد، یا در یک جاذبه دورتر از آنچه که برنامه ریزی شده باشد تا قطار متقابل را پاک کند.

این که آیا قطار معمولی شما 10 اتومبیل یا یکصد است، یک برنامه ریزی کمی پیشرفته می تواند مسیری طولانی را برای ساختن راه آهن با هم هموارتر کند. البته این هنوز هم زمانی است که همه با توجه به برنامه ریزی نمی کنند که راه آهن را سرگرم کننده تر می کند!