لوکوموتیو دیزل واحد EMD F

بدون شک یکی از محبوب ترین و شناخته شده ترین لکوموتیو های دیزلی در تمام دوران، F-units EMD از سبک متاهل، و قابلیت پذیری، قدرت و قابلیت اطمینان برخوردار است. در زمانیکه لوکوموتیو های بخار رول ها را کنترل کردند و دیزل ها به حمایت از نقش ها رسیده بودند، F در طول عمر در آمریکای شمالی فرسوده شد.

با شروع اولین FT در سال 1939 و پیشرفت از طریق آخرین FL9 در سال 1960، سری F از لوکوموتیو ها ظاهر بسیار مشابه را حفظ کرد. بخش قابل توجهی از آن، "بینی گاو" بود. این همان جبهه در مدل های بعد و بزرگ E مورد استفاده قرار گرفت - E7 ، E8 و E9 . این چهره ای است که امروزه همانطور که در دهه 1940 بود، همچنان محبوب با راه آهن و مدل راه آهن های مسافربری است.

تقویت کننده Cabless یا " B units " برای اکثر مدل های F موجود بود. راه آهن های مختلف آنها را به روش های متفاوتی ترکیب می کنند، به طوری که آنها ساخته شده اند سفارشی متناسب با هر قطار.

این انعطاف پذیری در قدرت و همچنین قابلیت انعطاف پذیری برای اداره حمل و نقل یا قطارهای مسافری همراه با بازده عملیاتی مکانیکی آنها، پتانسیل قابل توجهی برای راه آهن را در مقایسه با لوکوموتیو های بخار که جایگزین این دیزل ها می شود، ارائه می دهد.

در حالی که طرح های لوکوموتیو جدید، مخصوصا سری GP EMD، شروع به جایگزینی واحدهای F توسط دهه 1950 کردند، لوکوموتیو ها همچنان به ریل ها به خوبی به دهه 1970 ادامه دادند. امروزه ده ها نفر در موزه ها و راه آهن های توریستی باقی مانده اند و حتی تعداد کمی از آنها توسط راه آهن نگهداری می شود.

در حالی که ممکن است همه آنها در نگاه اول یکسان باشند، هر یک از مدل های F این مکان را در تاریخ دارد. هر یک از پروفایل های لوکوموتیو زیر شامل یک تاریخچه دقیق تر، لیستی از راه آهن است که ابتدا موتورها را خریداری و لیستی از مدل های معروف که در هر مقیاس اصلی ساخته شده اند. (و برای برخی از آن یک لیست بسیار طولانی است!)

• 01 از 06

  FT

  لوکوموتیو که همه آن را آغاز کرده است، FT پیش از خرید شرکت Electro Motive Corporation توسط جنرال موتورز (زمانی که EMC به EMD تبدیل شد) پیش رفت. مجموعه تظاهرات کنندگان ABBA به ایالات متحده سفر کرد و ثابت کرد که موتورهای دیزلی نمی توانند کارایی یک لوکوموتیو بخار را انجام دهند کار تقریبا هر لکوموتیو بخار را در هر راه آهن انجام دهید. این بیشتر از شروع یک لوکوموتیو بود، این آغاز یک انقلاب بود.

• 02 از 06

  F3

  پس از جنگ جهانی دوم، تولید به مدل F3 منتقل شد. "F" در اصل برای "حمل و نقل" ایستاده بود، اما با پیشرفت موتور آن را به معنای "چهارده" - به عنوان در 1400 اسب بخار. این رتبه برای یک واحد واحد نبود، اما مجموعه ای از زوج های AB، هر کدام با موتور دیزلی 700 اسب بخار خود بود.

• 03 از 06

  F7

  F7 بهترین فروش مدل های F بود. اسب بخار برای هر جفت لوکوموتیو به 1500 افزایش یافته است. F7 از مین به کالیفرنیا، یک قطار حمل و نقل و مسافر برای یک نسل بود.

• 04 از 06

  F9

  با تولید زمان شروع شده در F9 در سال 1954، EMD قبلا معرفی کرده و موفقیت خود را با GP7 خود نشان داده است. با این حال، "واگن پوشیده شده" قدیمی، یک ارتقاء دیگر به 1750 اسب بخار / جفت داده شد و برای راه آهن هنوز هم در بازار برای قدرت اصلی با کمی سبک فروخته شد.

• 05 از 06

  FP7 / FP9

  مدل های FP مشابه F7 و F9 شامل یک ژنراتور بخار برای خدمات مسافرتی بود. در حالی که این گزینه ها در سایر واحدهای F بود، مدل های FP همچنین یک قاب کمی طولانی تر برای قرار دادن مخزن آب برای دیگ بخار بدون فساد ظرفیت سوخت داشتند. تمام مدل های FP A واحد بودند. با این وجود آنها می توانند با واحد B هر مدل سازگار باشند.

  اگر چه برای خدمات مسافرتی به بازار عرضه می شود، فضای محلی FP نیز توانایی حمل و نقل قطار را دارد.

• 06 از 06

  FL9

  آخرین و منحصر به فرد از واحد های F، FL9 سفارشی مناسب برای خدمات رفت و آمد منحصر به فرد در داخل و خارج از ترمینال گراند مرکزی بود. لوکوموتیو می تواند به عنوان یک دیزل الکتریکی متعارف عمل کند یا از یک ریل سوم استفاده کند، می تواند با خیال راحت در تونل طولانی و به خارج از نیویورک کار کند.

  FL9 یک طراحی 5 محور منحصر به فرد داشت و طولانی تر از F معمولی بود. آنها از پایان تولید واحد F در سال 1960 خبر دادند و از آخرین خدمات رسمی در ایالات متحده بودند که جای خود را در تاریخ و حفاظت از آنها حفظ کردند.